Proszę czekać |
Proszę czekać
|
| Strona Główna | | | Impressum | | | Kariera | tel.:(+48) 22 440 15 00 |
| creditreform@creditreform.pl |
Sama idea gry wojennej polega na tworzeniu hipotetycznych sytuacji rynkowych, w które zaangażowanych jest dwóch lub więcej graczy. Tak naprawdę, w przypadku podobnej rozgrywki, najwięcej dowiadujemy się o własnej firmie – czy jesteśmy przygotowani na różne warianty wydarzeń. Ciekawym doświadczeniem będzie również zaangażowanie przedstawicieli zarządu w role konkurentów.
Zaczyna się od stworzenia scenariusza – musi on uwzględniać nie tylko bezpośrednią konkurencję, ale także istnienie czynników neutralnych, które mogą mieć wpływ na badaną kwestię. Taką kwestią może być chociażby wdrożenie nowego rozwiązania lub produktu. Z tego względu warto, by w symulacji wzięła udział maksymalnie duża liczba osób z firmy – to zaprocentuje już na etapie prawdziwej implementacji. Warto również, by poszczególne osoby wcielające się w przedstawicieli różnych obszarów działalności zostały postawione w nowym i nieznany im środowisku – np. szef sprzedaży mógłby trafić do grupy odpowiedzialnej za innowacje. To zawsze pobudza kreatywność.
Pamiętajmy, że nie chodzi o wygraną za wszelką cenę, mimo że nazwa „gry wojenne” sugeruje podobne podejście. Tak naprawdę chodzi przecież o naukę. Ciekawym pomysłem jest przygotowywanie wstępnych strategii, a potem dzielenie się nimi z całym zespołem. Następnie grupy pracują nad nową strategią, już uwzględniającą to, co usłyszały od innych graczy. Ten mechanizm można zresztą kilkakrotnie powtarzać.
Już przy tworzeniu scenariusza gry powinniśmy uwzględniać sugestie wszystkich uczestników. Dopiero wtedy będzie to miało sens.
I jeszcze na koniec – to nie jest wcale zabawa. Firmy płacą setki tysięcy dolarów za jednodniowe sesje gry wojennej. To musi więc działać!
